علت و ویژگی های اوتیسم

علت اوتیسم به طور دقیق مشخص نیست؛ اما ظاهرا اختلال طیف اوتیسم در خانواده ها جریان دارد. بنابراین ممکن است که علت ژنتیکی داشته باشد. اوتیسم بیشتر در پسران نسبت به دختران دیده می شود و نسبت آن ۴ به ۱ می باشد. بعضی کودکان اوتیستیک، تا دو سالگی رشد عادی دارند، حال آن که بعضی دیگر از چند ماهگی علایم اوتیسم را نشان می دهند.

مطالعه مقاله: اوتیسم و تاریخچه ی آن

در سال های ۱۹۷۰ تا۱۹۹۰، علوم اجتماعی بر تاثیر محیط در کودکان و بزرگسالان تاکید فراوان داشت. امروزه، که پژوهش های ژنتیک به طور دایم گسترش می یابند، مشخص شده است که بسیاری از عارضه های کودکان استثنایی از همکاری محیط و وراثت ریشه می گیرد در حقیقت می توان گفت علت اوتیسم نیز ریشه ی ژنتیکی دارد.
برای اثبات ریشه ژنتیک اوتیسم، هر روز اطلاعات زیادی گرد آوری می شود. در دوقلوهای همسان( آن هایی که آرایش ژنتیکی یکسانی دارند.) تعداد اوتیسم بیشتر است. تکنیک های جدید در علوم ژنتیک نشان می دهد که دو کروموزوم ۷ و ۱۵ در اختلال طیف اوتیسم نقش دارند علاوه بر این، رابطه ای بین اوتیسم و سندروم ایکس شکننده و فنیل کتونوریا( نوعی اختلال در سوخت و ساز بدن) تایید شده است.

آیا هورمون ها نقشی در ایجاد اوتیسم دارند؟

قرار گرفتن جنین در معرض بعضی هورمون ها احتمالا در ایجاد این اختلال نقش دارد. در مجله ی منتشر شده طی تحقیق اروپایی، کوهن- بارون و همکارانش متوجه شدند پسر بچه های مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، در مقایسه با پسر بچه های سالم، در دوران جنینی، در معرض سطوح بالایی از تستوسترون، کورتیزول، و سایر هورمون های موجود در مایع آمنیون قرار داشتند.

شناسایی زودهنگام

شناسایی هرچه زودتر کودکان اوتیستیک یکی از عناصر کلیدی درمان آن ها است. بین ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی، رشد زبانی و مهارت های اجتماعی برای کودک بسیار مهم می باشد. این مهارت ها که برای تقلید رفتارهای حرکتی و استفاده از ارتباط چشمی برای ایجاد رابطه با دیگران ضرورت دارند، از همان ابتدا باید تقویت شوند. اگر صبر کنیم که کودک اوتیسم را در مهد کودک کشف کنند، زمان بسیار ارزشمندی را از دست خواهیم داد.

اگرچه علت اوتیسم به طور دقیق مشخص نیست بهتر است خانواده ها قبل از تصمیم به فرزند آوری به مشاورهای ژنتیک مراجعه کنند.

ویژگی افراد اختلال طیف اوتیستیک چیست؟

کودکان مبتلا به اوتیسم رفتارهای تکراری نشان می دهند، رفتارهایی که می توان آن ها را به دو گروه تقسیم کرد:

۱)حرکات فیزیکی تکراری و قالبی
۲)پافشاری برای انجام دادن رفتارهای کلیشه ای و سیستماتیک

معمولی ترین حرکات فیزیکی تکراری و قالبی(کلیشه ای)عبارت اند از جلو و عقب رفتن، دست زدن، چرخیدن، تکان دادن دایمی و مکرر دست ها و انگشت ها. حدود نیمی از کودکان اوتیستیک حداقل یکی از حرکات را دارند. حرکات قالبی بیشتر در کودکان خردسال و افرادی که عملکرد هوشی ضعیفی دارند دیده می شود. رفتارهای کلیشه ای و سیستماتیک پیچیده بیشتر در کودکان بزرگ تر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و آن های که عملکرد هوشی قوی تری دارند دیده می شود.

یکی از ویژگی های عمومی کودکان اوتیستیک، علاقه شدید آن ها به انجام دادن کار های روتین روزمره است. بسیاری از این کودکان به برنامه های روزانه خود می چسبند و هر گونه تغییر در برنامه ها استرس شدید آن ها را بر می انگیزد. برای مثال، به هنگام تماشای برنامه تلویزیونی موردعلاقه، اگر برنامه قطع شود، به شدت عصبانی می شوند و پرخاش می کنند.

مطالعات طولی نشان می دهند که رفتار های قالبی و کلیشه ای معمولا پس از ظهور نقص در عملکرد و ارتباط اجتماعی ظاهر می شوند. گروهی از متخصصان عقیده دارند که این کودکان، در واکنش به نقص خود در عملکرد اجتماعی و ارتباطی، به انجام دادن این رفتارهای تکراری معتاد می شوند. برای مثال کودکان مبتلا به معلولیت ذهنی شدید، از تکان خوردن یا دست زدن، برای فرار از سر رفتن حوصله یا از بین بردن اضطراب استفاده می کنند. نوجوانانی که عملکرد ذهنی قویتری دارند، برای جبران استرس زندگی روزانه ی خود و به دست آوردن احساس کنترل، بر انجام دادن کارهای آیینی پافشاری می کنند.